پسر اردیبهشتی من ** آرش **

مامان خیلی استرس داشت  هنوز باورم نمی شد که شما تو دل مامانی همش می ترسیدم که بهت آسیبی برسه ولی بابا و خانوم دکتر همش می گفتن الکی ذهنت رو مشغول نکن همه چی عااالی پیش میره  بعد از این که من و بابا جون نقطه ی عزیزمون رو دیدیم خانوم دکتر گفت برو 1 ماه دیگه بیاا . روزها خیلی کند میگذشت  تا این که بالاخره روز موعود رسید و من و بابا روز 11 آبان  شال و کلاه کردیم تا از احوال شما با خبر بشیم  چشممون که مونیتور سونوگرافی افتاد دهنمون از تعجب باز موند در طول یک ماه شما از یه نقطه به یه آدم کوچولوی خوشگل تبدیل شده بودی  خداایا شکرررررررت ...